pico veleta met stijgijzers 9 dec 2012

pico veleta met stijgijzers 9 dec 2012

In een comfortabele auto vertrokken naar de sierra nevada tot op 2500m.  Het hoogste punt waar  je met de auto naartoe kan.  Bij het uitstappen was het één en al ijs.  Vandaar dag we onze stijgijzers zeker nodig hebben vandaag.  Voor mij de eerste keer met stijgijzers.   Eerst en vooral al :  hoe doe ik die dingen aan mijn voeten?  Gelukkig is er dan Antonio die mij met raad en daad bijstaat.   En wij op weg.  Je loopt met je voeten een beetje verder uit elkaar dan normaal om zeker niet met je crampones (stijgijzers) in elkaar te haken.  Ik vind trouwens dat het woord in t spaans warmer klinkt dan "stijgijzers".  Stijgijzers heeft, voor mij dan toch, een koude en gevaarlijke betekenis.  Stom hé?!
Enfin,  in t begin erg opgelet om met de voetjes een beetje verder uit elkaar te lopen.  Maar even onoplettend en ja hoor.   Daar  gaat ze op de grond voor de eerste keer van de 2 keer in totaal.   Nog niet zo slecht.   Het klimmen naar boven viel heel goed mee.  Tot we aan de zijkant van de hoogste skipiste omhoog klommen.  Dat was een erg steil en zwaar stuk voor mij.   Boven aangekomen dacht ik: ja,  nu gaat het verder wel.   De 2 volgende steile stukken weer een paar passen, rusten, een paar passen, rusten.   En dan helemaal boven op de pico Veleta :  wonderschoon     aan de zuidkant zaten we boven een ongelooflijk wolkendek.  Hier en daar kwam er een pico door de wolkjes heen piepen.  Aan de noordkant konden we oneindig ver zien.   Geen wolkje te zien.   Van al die prachtige zichten en een knabbel voor de grommende maag verdwijnt mijn vermoeidheid meteen.  Dan weet ik weer waarom die inspanning de moeite loont.   Na een kwartiertje, hup de rugzak weer om,  en de afdaling is begonnen.   Weer attent zijn dat je je voeten niet te dicht bij elkaar plaatst.   Afdalen ging wonderwel goed.  Voordeel is als er sneeuw ligt, dat je geen rekening moet houden met uitstekende stenen.   Heb er echt van genoten :  klimmen met crampones.    Het was mijn eerste keer maar zeker en vast niet de laatste.
Een stralende zon heeft ons een hele dag vergezeld en verwarmd.   Op de top was het min 3 graden celcius.  Bij de beklimming en de afdaling weet ik niet.   t Was wel warm genoeg om mijn jas en mijn handschoenen een paar keer uit en aan te doen.      En de skieers die we onderweg zagen, die hebben net als wij ook genoten van deze mooie dag.

peñon de dilar 25 november 2012

peñon de dilar  25 november 2012

vanuit Monachil vertrokken iets voor 9:00h.   Geklommen tot 2600m.  In t begin een stukje over een jeepweg, daarna links steil naar boven.   Was dat ff zweten alhoewel het nog redelijk fris was en tussendoor heftige wind.    Boven op de peñon boterhammetjes geeten.  Afdaling door een prachtig dennenbos.  en die geur in dat bos,  niet te beschrijven en ook niet vast te leggen op foto.

lavadero de la reina 27 okt 2012

lavadero de la reina 27 okt 2012

ongelooflijk guur weer bij het vertrek.   Toch hebben we allemaal doorgebeten en zijn we op pad gegaan.  Regen, wind, mist.   Iedereen ingepakt tegen de regen en de wind en niemand nog herkenbaar door de regencapes.   Na een paar uurtjes begon de mist een heel klein beetje op te trekken.  Intussen hadden sommigen al bijna bevroren handen en voeten.
Aan de lavadero de la reina aangekomen hebben we gezamenlijk beslist om niet tot boven in de sneeuw te gaan maar terug te keren.  We zagen toen de mist weer een beetje optrekken maar er kwamen nog heel wat onweerswolken aandrijven.   Bij het terug afdalen heeft de zon onze rug meermaals een beetje opgewarmd en kregen we nog fantastische uitzichten.   Uiteindelijk was het prachtig en had niemand spijt.  Wat het zonnetje toch allemaal kan goedmaken!

vallei san juan sierra nevada 21 okt 2012

vallei san juan sierra nevada 21 okt 2012

met z'n drieen op stap.  bij het vertrekpunt wordt het net een beetje licht ondanks de wolken die er nog hangen.  De temperatuur valt best mee : 7 graden  (bij het vertrek thuis was het amper 11)  en nu zitten we op een 2000m hoogte.   In t begin  miezerige regen en beetje bij beetje komt de zon boven de bergen uitpiepen.   Prachtig om te zien hoe de zonnenstraaltjes stilaan de witbesneeuwde toppen doen glinsteren.  In de vallei van san Juan zelf bij de waterval hebben we in de deugddoende zon van haar warmte genoten.  Onze kaakjes gingen er zowaar van gloeien.    Een heel ander uitzicht dan toen we een deel van deze wandeling gedaan hebben in juli.  Dit maal met prachtige sneeuwlandschappen en door een stuk prachtig dennenbos.  In deze tijd van t jaar ruikt het er heerlijk.  Niet te vergelijken met de zomermaanden.    Prachtig  prachtig prachtig!!!

Nigüelas 14 oktober 2012

Nigüelas 14 oktober 2012

Vandaag zijn we met zijn vijven vertrokken.  Juan en Juan, Paco, Yeti en ik.    Anderhalf uur de bergen in bij Nigüelas.  Over een bultige weg.   met onderweg prachtige vergezichten.  Op 2060m de auto geparkeerd en van daaruit te voet naar 2400m. Eerst een flinke klim om daarna golvend terrein te verkennen.   Wilde paarden van wit over bruin tot zwart kruisten ons pad.    We zagen ook in de verte pico de caballo.   Die beklimming wordt voor een van de volgende keren.   Na een kleine 4 uurtjes terug bij de auto en weer huiswaarts.
 

Moclin september 2012

Moclin september 2012

Om half negen met Toñi afgesproken om een wandeling te doen in Moclin.   Toñi woont al heel haar leven in Montefrio en is nog maar 1 keer in Moclin geweest.  Moclin is een pittoresk dorpje op 25 km van Montefrio.  Het heeft een prachtige burcht.  Deze was een beetje verwaarloosd maar men is er druk bezig met de restauratie.  Is echt de moeite om te bezoeken.
Om 9:00h aan de wandeling begonnen.  Was weer echt mooi en heel afwisselend.
Om 12:15 terug aan de auto en genoten van het gezelschap en van de natuur.

La Siletta Padul 7 oktober 2012

La Siletta  Padul 7 oktober 2012

om half 8 in Granada afgesproken en van daaruit nog een klein halfuurtje naar  Padul met de auto.   Een heel andere omgeving dan de +2000m landschappen.  Een deel ten oosten van de Sierra Nevada.  Je zal zien : dennenbomen,  olijfbomen,  amandelbomen, struiken en heel andere vergezichten.
Met 4 zijn we op pad geweest.  Door de schaduwrijke omgeving was de temperatuur ideaal alhoewel we niet op grote hoogte zaten.    
Het was genieten van t begin tot het einde.  

Moclin-Olivares-Moclin 4 september 2012

Moclin-Olivares-Moclin 4 september 2012

Hoe dikwijls zou ik deze wandeling al gedaan hebben?  en ze blijft ehct prachtig.  Elk seizoen is weer anders.  Soms heb je echt scherpe vergezichten, soms heel flou.    Telkens zie je weer andere plantjes of dezelfde plantjes in een ander jasje gestoken.    Berggeiten hebben we ook verschillende gezien.  En als kers op de taart hebben we vandaag een koningsarend zien zweven die aangevallen werd door 2 iets kleinere roofvogels.  En geloof het of niet : de arend moest het onderspit delven en maakte zich uit de voeten.  Prachtig schouwspel.  

El Mulhacen 3482m 1 september 2012

El Mulhacen 3482m  1 september 2012

Om 6h in Montefrio vertrokken en om 8h met het busje aangekomen tot bijna aan de pico Veleta.
Bij vertrek thuis 16 graden, bij het uitstappen van het busje 5graden.   Gelukkig begonnen we bergop en dat verwarmt al direct.   We hebben tot op de Mulhacen zon gehad, niet te warm,  perfekt om te klimmen.   Wat klimmen, dalen, klimmen, dalen en wondermooie dingen gezien onderweg.  De laatste 400m klimmen was echt steil omhoog. Heet eerste half uur viel het nog best mee maar het 2de half uur was zwaar.  En .... op de top werden we beloond met prachtige vergezichten!!!   Aan de andere kant van de Mulhacen waren er al wolken en die dreven onze kant uit.   Dus op 3482m een kleinigheidje geeten, wat foto's gemaakt en ieder op zijn eigen ritme terug naar beneden.  We hadden afgesproken aan de refugio El Caldera 3056m.   Bij het dalen veel volk tegengekomen dat ook nog naar de Mulhacen wou, maar die hadden pech omdat zij in de wolkjes aankwamen boven.  En waarschijnlijk ook nog goed koud daarboven.     Door de frisse wind hebben we op de terugweg een paar keer : fleece aan, weer uit, weer aan, weer uit.     Tot de wolken te laag kwamen en we onze fleece heel goed konden gebruiken.   Eenmaal de Veleta terug voorbij en een paar honderd meter lager,  konden we terug genieten van de zon en dus : terug fleece uit.    Heeeerlijk zo'n wandelingen.
Smaakt naar meer.

Elorrieta y Laguna Misteriosa 25-08

Elorrieta y Laguna Misteriosa 25-08

We rijden tot aan hoya de la mora en van daaruit gaan we richting pico veleta.  We gaan deze keer niet helemaal tot boven maar gaan rechts af naar de Elorrieta.  We zien links en rechts de skiliften en na een paar beklimmingen en afdalingen komen we in een rotsachtig gebied.  Hier zijn nog maar weinig tekenen van de bewoonde wereld.  Wel is het een populaire route daar we toch en dertigtal mensen zijn tegengekomen onderweg naar de top.  Het tweede doel vandaag is de laguna misteriosa.  Een prachtige plek om de nodige energie op te doen, om te siesten, om foto's te maken,  om van de natuur te genieten,  in het glasheldere water te turen en zoveel meer.
Het was een prachtdag.

PICO ALCAZABA (3.364mts) ... (Sierra Nevada)

PICO ALCAZABA (3.364mts) ... (Sierra Nevada)

en wij weer op weg.   Vandaag om half 6 met 3 vertrokken vanuit Montefrio.   In Granada nog 3 mensen opgepikt en vandaar uit naar de Alpujarra.   Om 8 in Capileira aangekomen om er om half negen een busje naar boven te nemen.   Na een uurtje bus en een uitleg van Paco,  de gids van het busje, stappen we uit en beginnen aan onze tocht naar de  PICO ALCAZABA 3.364mts.   Dat was ons doel vandaag en vooral dat van Lydie.   In t begin zagen we nog verschillende andere wandelaars maar stilaan volgt ieder zijn eigen weg.    Het tempo zat er goed in en na een paar uur klimmen hadden we 2 mogelijkheden :  via de Mulhacen naar de Alcazaba of rechtstreeks naar de Alcazaba.
Daar de PICO ALCAZABA 3.364mts ons streven was, gingen we voor rechtstreeks.    Eerst daalden we af tot in de vallei van de zeven meren.   Van boven een prachtig zicht.   Eens beneden nog mooier met het glasheldere water.   Daar hebben we dan rond 12h ontbeten met rondom ons pico's van 3000m.   Hoe prachtig kan het zijn in t midden van de bergen.   Na een half uurtje weer verder want we wisten hoe steil we nog naar boven moesten klimmen.  Van hieruit leek er nergens een pad te lopen maar eenmaal eraan begonnen, volgden we de stenen mannetjes en beetje bij beetje met de zon in onze rug en met veel zweten bereikten we de eerste top.   Van hieruit konden we de Alcazaba al zien.  ff rust, iets drinken en hop op naar de top.    HOERA  de top van 3.364m bereikt.  Wat een vergezicht van hierboven.   We konden de kant van de Alpujarras zien en de andere kant richting Granada.   WOUW    Richting Alpujarras hing een donkere wolk maar geen nood dachten we, die trekt wel voorbij of de andere kant uit.   Lekker niet dus.   Om 14:53h stonden we boven in een          T-shirt met sjaaltjes om niet te verbranden.     en ....     om 15:00 stonden we met zijn allen in een regenjas om niet kletsnat te worden.   Kregen we daar een onweer over ons heen met hagelbollen.  Na een paar minuutjes was het over, dachten we.   We daalden terug af en binnen het kwartier hoorden we terug een paar knallen boven ons.   Die wolk volgde ons en de volgende 3 uur hebben we hagelbollen (een pink dik), regen en donderslagen over ons heen gehad.  Veel foto´s zijn er niet meer genomen.  In de vallei van de zeven meren,  zagen we nog trekkers die hun tentjes daar al hadden opgezet om de volgende dag verder te trekken.     Om 18h waren we terug op de plek waar de bus ons kwam oppikken.   Gelukkig was de zon terug van de partij en konden we onze kletsnatte kleding daar te drogen hangen op onze wandelstokken.  Ik was niet de enige in de groep voor wie het de eerste keer was om zo'n onweer mee te maken op 3000m hoogte.    Er zaten stevige beklimmingen tussen en een paar, zeker met de hagel en de regen,  gladde afdalingen.  Toch hebben we er weer met volle teugen van genoten.   In Capileira op een terras nog een afsluitertje genomen en terug naar huis.  Moe en tevreden om 23:00h tussen de lakens gekropen.         Tot de volgende  

Peñon de murcia 19 augustus 2012

Peñon de murcia 19 augustus 2012

Vandaag een minder lange wandeling maar toch om 7:15h vertrokken.   Ik blijf in Montefrio en maak van de gelegenheid gebruik om te geocachen.  Ik heb mij laten afzetten dicht bij de eerste cache en ga van hieruit verder om deze te zoeken.  Deze ging tamelijk makkelijk.  In mijn GPS zitten ook de coordinaten van een 2de cache (uit een serie van 13).   De 2de was iets moeilijker verstopt maar wel op de exacte plaats. 
Van daaruit op Gps terug naar huis (lasnavillasmm) gewandeld en verrassend andere weg genomen dan die ik gewoonlijk neem.  Wat een gps al niet kan doen.   Het was lichtjes bewolkt maar later op de dag is de zon terug doorgebroken.  Een paar mooie foto's gemaakt.

Crestones de rio seco, Laguna Larga, Corral del Veleta 11 augustus 2013

Crestones de rio seco, Laguna Larga, Corral del Veleta 11 agosto

Vandaag  trekken we er op uit voor de ganse dag.  Om 6h weer vertrekken bij Las Flores in Montefrio, om 7h in Granada om nog een paar mensen op te pikken.  Verder met de auto tot aan het hoogst mogelijke punt van de Sierra Nevada en van daaruit met de bus tot pracktisch aan de Pico Veleta.  We vertrekken met 14 graden en dankzij de sluierbewolking hebben we heel de dag niet meer dan 28 graden mometen doorstaan.   Bij sommige afdalingen was er zelfs een fris windje en dat deed ff goed.    We zijn dus aan de Pico Veleta vertrokken, en zijn er helemaal rond gewandeld.  Weliswaar over de toppen en door de dalen.  Prachtig om de Pico Veleta vanuit verschillende hoeken te zien.   Ook de verschillende meren onderweg zijn de moeite om te zien,  allemaal met cristalhelder water.  
De verschillende afdalingen vandaag heb ik voorzichtig gedaan.  Met losliggende kleine steentjes loop je het risico weg te schuiven en het was wel steil.   De beklimmingen daarentegen gingen uiteraard iets trager en met inspanningen maar als je dan boven komt, is er de beloning van ongewone vergezichten en ...
Het hoogtepunt van vandaag, voor mij althans, waren de 11 gieren die voor ons een show hebben weggegeven.   Dan sta je pas perplex.  Dat is niet te beschrijven. 
Om 15:15h terug aan de auto om af te dalen naar het snikhete Granada na een prachtige dag.

San Juan y Tajo de Chorreras Negras 29 juli

San Juan y Tajo de Chorreras Negras 29 julio

Om 5h zegt mijn gsm dat het tijd is om op te staan.   Om 6h heb ik afgesproken met Pepe en Lydi om naar de Sierra Nevada te trekken.   In Granada hebben we Antonio alias Yeti nog opgepikt. Vervolgens tot op het punt gereden voorbij het skidorp waar we de auto achterlaten op de parking.  We zijn niet de eersten daar en zullen ook niet de laatsten zijn. Om 8h vertrekken we richting  san juan, een prachtige vallei,  van waaruit je een heel andere kijk krijgt  op de pico Veleta (3392m) en op de Mulhacen (3480m).  Het eerste deeltje nemen we dezelfde route als naar de pico Veleta, maar al na enkele minuten stappen,  leidt Antonio ons naar links en verlaten we de populaire paden.  
We komen in een rustige vallei en zien een herdenkingsplaat voor een Engelsman die daar in de lente van 2011 is omgekomen.  Verwonderlijk want het is niet eens erg ver van de parking waar iedereen zijn wagen achterlaat.    We klimmen links om een heuvel heen en een paar berggeiten schieten schichtig weg als ze ons opmerken.   Na een flinke klim richting de 3000m toppen, bemerken we een koningsarend.   Hij tracht in de vlucht een andere vogel te vangen maar dat mislukt.  Eerst zien we hem rondcirkelen boven onze hoofden.   We klimmen verder naar boven en de arend cirkelt voort maar deze keer in een vallei voor ons.   Daar zien we hem van bovenaf.  Dat is echt een prachtzicht.   
Woorden kunnen dit niet omschrijven.  Spijtig genoeg heeft niemand van ons een foto kunnen maken.
Maar ik kan jullie wel vertellen dat het indrukwekkend is.     We klimmen nog een klein stukje hoger en gaan dan naar rechts om via een kleine baranco weer richting ons vertrekpunt te gaan.   Een prachtige baranco waar een lieflijk watertje doorloopt.  Sommige stukken zijn echt steil  zodat we erg voorzichtig afdalen.   Als afsluiter krijgen we dan een prachtige waterval en met de zon erachter is dit indrukwekkend.   tot de volgende.

peñón de murcia

klim naar de peñón de Murcia   1330m hoogte

Vanop ons terras (840m) zien wij links een hoge rots "peñón de Murcia"  1350m hoog.  In t voorjaar heb ik samen met een paar van onze gasten een traject van de trektocht GR145 gedaan.  Vanop deze wandeling zagen we verschillende figuren boven op de "peñón de Murcia".  Dat intrigeerde mij wel en heeft me niet meer losgelaten.   Daarboven zou ik ook staan.  Vandaag was het dus zover.  Marc heeft mij vanmorgen om 7h laten afgezet bijna aan de voet van de peñón de Murcia. Een uurtje klimmen tussen rotsen en struiken, zonder aangeduide weg. Boven aangekomen nog ff tussen de kleine bomen richting de kale rotsen. En ja, daar stond ze dan. Was niet zo moeilijk als gedacht. Prachtig zicht over de hele omgeving, inclusief ons huis.      Om 8:00h boven een klein ontbijtje en genieten van de wijdse omgeving.   Na een poosje weer naar beneden.   Terug via ongeveer dezelfde weg.    Andere mogelijkheden om terug af te dalen zijn er niet, wegens te steil.   Dezelfde weg terug was niet zo evident.  Ben ik hier naar boven geklommen?  Hoe geraak ik hier weer naar beneden?  Na wat zoeken,  nu eens met mijn buik tegen de rotsen en met mijn voeten steun zoeken, dan weer op mijn achterste een stukje naar beneden, dan weer op losliggende stenen een eindje naar beneden schuiven, en zo kom ik terug op dezelfde plek uit dan een anderhalf uurtje geleden.  Vanaf hier is het een fluitje van een cent.  Nog een uurtje tot thuis en ik ben weer een tevreden mens.  Lekker vroeg vertrokken bij het krieken van de dag en voor de warmte weer thuis.

  Lavaderos de la Reina‏

       SIERRA NEVADA

Om kwart na 5 opstaan, om 10´ na 6h afgesproken met Pepe aan de splitsing met Illora.  En wij op pad.  Eerst een uurtje tot Granada, daar de anderen opgepikt en weer verder.    Om half negen zijn we dan te voet vertrokken.   Toen zaten we al op 2000m.
We vertrokken met 6 mensen. Pepe, Antonio, Yeti (kent de sierra nevada zo goed als zijn broekzak),
Jose, Manolo en ik.   Eerst ff klimmen.  Dat was al zweten.  Daarna een heel stuk bijna vlak.   Na een tijdje zagen we voor ons een vlakte met koetjes en een waterval.  Hier ff een halt voor onze  picknick en daarna weer klimmen.  Deze keer tussen rotsblokken door vlak langs het water.  Heerlijk het geluid van het kabbelende water.  We komen aan op een klein stukje vlak en vragen aan Yeti(onze gids).  Verder of terug?  Nog ff verder.  Ok weer een deel klimwerk in een prachtige omgeving.   Een stopje.   Verder of terug?  Nog ff verder.   Zo gingen we door tot we aan een klein meertje uitkwamen met glashelder water.   We waren nu bijna aan de sneeuwgrens.  Tenminste als we daarvan kunnen spreken want heel veel sneeuw lag er niet meer.    Onderweg 2 andere groepjes tegengekomen en dat was het.   Bij het meertje zijn we teruggekeerd en hadden prachtige vergezichten.   Het was niet honderd procent helder want anders hadden we zeker van hieruit Guadix kunnen zien.   Dat wordt voor een volgende keer.
We kwamen moe en bezweet terug aan de auto na 5 uur stappen.  maar geen nood het was weer genieten van de eerste tot de laatste stap.

parapanda juni 2012

Midden juni is het elk jaar opnieuw feest in Montefrio om de zomer in te huldigen.  Dan is er kermis voor de kinderen en verschillende andere activiteiten.  Zo was er het voorbije weekend een flamenco-optreden. Echt de moeite waard en helemaal niet commercieel.  Heel het dorp is dan op de been om te feesten.   Na het feesten is het dan ook deugddoend om een mooie wandeling te maken. 
Wij zelf wonen op zo'n 850m hoogte en met de auto zijn we naar de Sierra de Parapanda vertrokken.  Het hoogste punt op de sierra  is iets meer dan 1600m.     Deze tijd van t jaar is de bloemenpracht ongelooflijk op deze hoogte.  De geur van de pijnbomen komt je zo tegemoet.  De vlindertjes die er rondvliegen genieten van de attractieve kleur van de bloemetjes.  De bijtjes volgen het voorbeeld van de vlindertjes.   In maart maakten we dezelfde wandeling maar dat is helemaal anders. 
In t najaar doen we ze nog eens over.  Zal weer heel anders zijn.

montefrio - los milanos - montefrio juni 2012

montefrio  - los milanos - montefrio juni  2012

Juni kan al lekker warm zijn.  Daarom starten we vandaag om 7:00h.  Op mijn vrije dag om 6:15h opstaan valt het eerste uur niet echt mee.  We hebben afgesproken aan garage Palmero aan de uitgang van t dorp, richting Tocon.  Eens het uitzichtpunt voorbij,  nemen we de eerste onverharde weg rechts.
We volgen deze een tijdje en komen terug ff op verharde weg.  Die volgen we tot net voorbij de afslag naar cortijo Pregonero. De temperatuur is bijzonder aangenaam.  Dan nemen we de eerste onverharde weg aan onze rechterzijde. Weer hebben we uitzichten op Montefrio, ongelooflijk mooi. Prachtig zijn ook de velden die je van hieruit kan zien : een deel in de schaduw en een deel al beschenen door de vroege zonnestralen.   Deze geven een heel andere toon van licht dan wanneer je hetzelfde ziet in vol zonlicht.  Echt de moeite.   We stappen voor een groot deel in de schaduw en dat is heerlijk.  Genieten van de friste van de schaduw.   Ongeveer halfweg houden we even halt om ff iets te knabbelen en een slokje te drinken. Dan zien we de vallei van los Milanos.  Een uitgestrekte vallei met groene weiden en een lange slingerende weg die wij ver beneden ons zien lopen.  Die weg nemen wij normaal alleen als we naar Malaga rijden.  Vanop deze hoge plek, ziet hij er heel anders uit. Langzaam dalen we terug af en komen terug in Montefrio aan maar aan de andere zijde.  Hier zie je vreemd gevormde rotspartijen, die deze kant van t dorp heel bijzonder maken.   De zon begint al flink warmte af te geven.  Dus achteraf toch wel blij dat ik op mijn vrije dag zo vroeg uit de veren was.

prachtige dag in goed gezelschap   montefrio mei 2012

We zijn weer op weg met een groepje wandelaars uit Montefrio.   Vertrekken doen we vanuit het dorp en vandaag wandelen we richting Los Molinos, waar zich een prachtige waterval bevindt.  Spijtig genoeg zullen we die vandaag niet zien daar we enkel richting Los Molinos gaan.  We laten het dorp achter ons en wandelen door een glooiend landschap met mooie vergezichten.  De plaatselijke bevolking kent de streek natuurlijk op zijn duimpje. Onderweg weet elkeen dan ook te vertellen welke grond van wie is.  Bij het noemen van een naam,  komen er dan reacties los van  "oh ja die ken ik ook" of "dat is een zoon van de broer van  ..."  Wel grappig want iedereen kent iedereen hier nog.
Als we terug richting het dorp gaan hebben we opnieuw een schitterend zicht op Montefrio.  
Genoten en ontspannen thuisgekomen.   Meer moet dat niet zijn.   tot de volgende keer.

maart 2012 parapanda

Om half negen afgesproken met een deel vrouwen en mannen uit Montefrio die een hart hebben voor wandelen.  We rijden met de auto ongeveer een kwartiertje naar de Sierra Parapanda.   Daar vertrekken we met onze fleece nog aan. Het is nog frisjes maar de zon is wel van de partij.  We wandelen langs een marmergroeve tot aan de tv-antennes op 1680m.  Onderweg hebben we schitterende zichten : we zien zelfs "La Mota" het prachtige kasteel van Alcala la Real.
Wij zelf zien boven ons enkel blauwe hemel en rondom ons zien we in alle windstreken wolkjes opduiken. Eens boven op de top opent zich een prachtig zicht op de Sierra Nevada en op de vega van Granada. Vanaf hier gaat het enkel nog bergaf terug richting onze auto. Echt genieten van die vergezichten, ook van het gezelschap natuurlijk.