pico veleta met stijgijzers 9 dec 2012

pico veleta met stijgijzers 9 dec 2012

In een comfortabele auto vertrokken naar de sierra nevada tot op 2500m.  Het hoogste punt waar  je met de auto naartoe kan.  Bij het uitstappen was het één en al ijs.  Vandaar dag we onze stijgijzers zeker nodig hebben vandaag.  Voor mij de eerste keer met stijgijzers.   Eerst en vooral al :  hoe doe ik die dingen aan mijn voeten?  Gelukkig is er dan Antonio die mij met raad en daad bijstaat.   En wij op weg.  Je loopt met je voeten een beetje verder uit elkaar dan normaal om zeker niet met je crampones (stijgijzers) in elkaar te haken.  Ik vind trouwens dat het woord in t spaans warmer klinkt dan "stijgijzers".  Stijgijzers heeft, voor mij dan toch, een koude en gevaarlijke betekenis.  Stom hé?!
Enfin,  in t begin erg opgelet om met de voetjes een beetje verder uit elkaar te lopen.  Maar even onoplettend en ja hoor.   Daar  gaat ze op de grond voor de eerste keer van de 2 keer in totaal.   Nog niet zo slecht.   Het klimmen naar boven viel heel goed mee.  Tot we aan de zijkant van de hoogste skipiste omhoog klommen.  Dat was een erg steil en zwaar stuk voor mij.   Boven aangekomen dacht ik: ja,  nu gaat het verder wel.   De 2 volgende steile stukken weer een paar passen, rusten, een paar passen, rusten.   En dan helemaal boven op de pico Veleta :  wonderschoon     aan de zuidkant zaten we boven een ongelooflijk wolkendek.  Hier en daar kwam er een pico door de wolkjes heen piepen.  Aan de noordkant konden we oneindig ver zien.   Geen wolkje te zien.   Van al die prachtige zichten en een knabbel voor de grommende maag verdwijnt mijn vermoeidheid meteen.  Dan weet ik weer waarom die inspanning de moeite loont.   Na een kwartiertje, hup de rugzak weer om,  en de afdaling is begonnen.   Weer attent zijn dat je je voeten niet te dicht bij elkaar plaatst.   Afdalen ging wonderwel goed.  Voordeel is als er sneeuw ligt, dat je geen rekening moet houden met uitstekende stenen.   Heb er echt van genoten :  klimmen met crampones.    Het was mijn eerste keer maar zeker en vast niet de laatste.
Een stralende zon heeft ons een hele dag vergezeld en verwarmd.   Op de top was het min 3 graden celcius.  Bij de beklimming en de afdaling weet ik niet.   t Was wel warm genoeg om mijn jas en mijn handschoenen een paar keer uit en aan te doen.      En de skieers die we onderweg zagen, die hebben net als wij ook genoten van deze mooie dag.