San Juan y Tajo de Chorreras Negras 29 juli

San Juan y Tajo de Chorreras Negras 29 julio

Om 5h zegt mijn gsm dat het tijd is om op te staan.   Om 6h heb ik afgesproken met Pepe en Lydi om naar de Sierra Nevada te trekken.   In Granada hebben we Antonio alias Yeti nog opgepikt. Vervolgens tot op het punt gereden voorbij het skidorp waar we de auto achterlaten op de parking.  We zijn niet de eersten daar en zullen ook niet de laatsten zijn. Om 8h vertrekken we richting  san juan, een prachtige vallei,  van waaruit je een heel andere kijk krijgt  op de pico Veleta (3392m) en op de Mulhacen (3480m).  Het eerste deeltje nemen we dezelfde route als naar de pico Veleta, maar al na enkele minuten stappen,  leidt Antonio ons naar links en verlaten we de populaire paden.  
We komen in een rustige vallei en zien een herdenkingsplaat voor een Engelsman die daar in de lente van 2011 is omgekomen.  Verwonderlijk want het is niet eens erg ver van de parking waar iedereen zijn wagen achterlaat.    We klimmen links om een heuvel heen en een paar berggeiten schieten schichtig weg als ze ons opmerken.   Na een flinke klim richting de 3000m toppen, bemerken we een koningsarend.   Hij tracht in de vlucht een andere vogel te vangen maar dat mislukt.  Eerst zien we hem rondcirkelen boven onze hoofden.   We klimmen verder naar boven en de arend cirkelt voort maar deze keer in een vallei voor ons.   Daar zien we hem van bovenaf.  Dat is echt een prachtzicht.   
Woorden kunnen dit niet omschrijven.  Spijtig genoeg heeft niemand van ons een foto kunnen maken.
Maar ik kan jullie wel vertellen dat het indrukwekkend is.     We klimmen nog een klein stukje hoger en gaan dan naar rechts om via een kleine baranco weer richting ons vertrekpunt te gaan.   Een prachtige baranco waar een lieflijk watertje doorloopt.  Sommige stukken zijn echt steil  zodat we erg voorzichtig afdalen.   Als afsluiter krijgen we dan een prachtige waterval en met de zon erachter is dit indrukwekkend.   tot de volgende.

peñón de murcia

klim naar de peñón de Murcia   1330m hoogte

Vanop ons terras (840m) zien wij links een hoge rots "peñón de Murcia"  1350m hoog.  In t voorjaar heb ik samen met een paar van onze gasten een traject van de trektocht GR145 gedaan.  Vanop deze wandeling zagen we verschillende figuren boven op de "peñón de Murcia".  Dat intrigeerde mij wel en heeft me niet meer losgelaten.   Daarboven zou ik ook staan.  Vandaag was het dus zover.  Marc heeft mij vanmorgen om 7h laten afgezet bijna aan de voet van de peñón de Murcia. Een uurtje klimmen tussen rotsen en struiken, zonder aangeduide weg. Boven aangekomen nog ff tussen de kleine bomen richting de kale rotsen. En ja, daar stond ze dan. Was niet zo moeilijk als gedacht. Prachtig zicht over de hele omgeving, inclusief ons huis.      Om 8:00h boven een klein ontbijtje en genieten van de wijdse omgeving.   Na een poosje weer naar beneden.   Terug via ongeveer dezelfde weg.    Andere mogelijkheden om terug af te dalen zijn er niet, wegens te steil.   Dezelfde weg terug was niet zo evident.  Ben ik hier naar boven geklommen?  Hoe geraak ik hier weer naar beneden?  Na wat zoeken,  nu eens met mijn buik tegen de rotsen en met mijn voeten steun zoeken, dan weer op mijn achterste een stukje naar beneden, dan weer op losliggende stenen een eindje naar beneden schuiven, en zo kom ik terug op dezelfde plek uit dan een anderhalf uurtje geleden.  Vanaf hier is het een fluitje van een cent.  Nog een uurtje tot thuis en ik ben weer een tevreden mens.  Lekker vroeg vertrokken bij het krieken van de dag en voor de warmte weer thuis.